حضرت عباس بهانه ای برای یاد از یاری امام زمان12/3/1393
حضرت عباس بهانه یاری امام زمان12/3/1393 چهارم شعبان 1435
شاید مشهورترین القاب حضرت در بین مردم و ویژگی های ایشان ؛ وفا، ایثار، فداکاری ، اطاعت پذیری و تسلیم امام زمانش بودن است.
آن هم ایثار از جان ، آبرو، مال، خانواده ، و حتی عاطفه و احساس و...
ازجان که معلوم است ؛ کشته شدن در راه امام حسین علیه السلام
از آبرو ؛ آنگاه که خود را سپر برای مهلت خواستن عبادت شب عاشورا کرد. و اینکه برادران خود را نیز برای فداکاری و دفاع از دین وامام زمانش اورد تا مادرش دیگر امالبنین نباشد.
از مال؛ که همه زندگی‌اش را در طبق اخلاص و فدای امام زمانش کرد.
از خانواده؛ که زن وفرزندانش را نیز همرا با خود به کربلا آورد.
از عاطفه و احساس خود؛ که به برادرانش دستور میدهد پیش از او و در برابر دیدگان او به جنگ با دشمن بروند و مبارزه ککرده و به درجه شهادت نائل گردند تا در مصیبت و عزای آنان صبر کند واجر بیند.
و اینکه آنان چون زن و بچه‌ای ندارند تا پس از ایشان برایشان مویه و ناله و گریه کنند وی جور همگی را بکشد.
و این بود که برادر زاده بزرگوارش ، سیدالعابدین امام سجاد علیه السلام در شأن عموی بزرگوارشان فرمودند؛
«رحم اللّه العبّاس فلقد آثر و أبلى، و فدى أخاه بنفسه حتّى قطعت یداه، فأبدله اللّه عزّ و جلّ منهما جناحین یطیر بهما مع الملائکة فى الجنّة کما جعل لجعفر بن أبی طالب علیه السّلام و أنّ للعباس عند اللّه تبارک و تعالى منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة».[1]
«خداوند عباس علیه السّلام را مشمول رحمت خویش گرداند؛ او از خود ایثار و از خودگذشتگى نشان داد و از عهده امتحان الهى بر آمد؛ جان خود را فداى برادر نمود تا آنجا که دستهاى مبارکش از پیکر جدا شد، خداى عزّ و جلّ عوض دستها به او دو بال عنایت فرمود که به وسیله آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز مىکند، چنان که به جعفر بن أبی طالب نیز دو بال عطا فرمود، عباس علیه السّلام در پیشگاه خداى تبارک و تعالى از مقام و جایگاهى برخوردار است که همه شهدا در روز قیامت به مقامش رشک مىبرند».
اما
مهمترین ویژگی که عامل و باعث صفات فوق گردید، آن است که امام صدق و راستی، صادق آل محمّد صلی الله علیه و آله فرمود که؛
از امام صادق علیه السّلام روایت شده که فرمود: «کان عمّنا العبّاس بن علىّ نافذ البصیرة، صلب الایمان، جاهد مع أبى عبد اللّه علیه السّلام و أبلى بلاء حسنا و مضى شهیدا».[1]
«عموى ما عباس فردى صاحب بصیرت، داراى ایمانى استوار بود و در کنار ابا عبد اللّه علیه السّلام جهاد و مبارزه نمود و به نحوى شایسته از عهده آزمون بر آمد و سرانجام به فیض شهادت نایل آمد».
...صاحب بصیرت......دارای ایمان استوار...
...جهاد در رکاب امام زمانش اباعبدالله الحسین علیه السلام
...سربلند از آزمونها...
...فیض شهادت...
بصیره
...عالم ، فاضل بودن حضرت
همانطور که معصوم را جز معصوم نمی شناسد و نمی تواند معرفی نماید شناخت حضرت عباس علیه السلام هم که تالی تلو معصوم است باید توسط حضرات باشد.
این بیان گویای همه چیز است.
اما برای شناخت بیشتر حضرت باز میتوان به روایات پیرامون حضرت . وزیارتنامه جضرت که از ناحیه معصومین علیهم السلام وارد شده مراجعه کرد.
(چهار امامزاده دارای زیارتنامه مأثور از معصوم عله السلام )
