شرح دعای روز ششم ماه مبارک رمضان - آتش گناه و معصیت
اللَّهُمَّ لا تَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ خداوندا در این روز به ارتکاب نافرمانیت خوارم مگردان
تخلف و اشتباه در همه فرهنگها و ملتها و نیز در همه کشورها دارای مؤاخذه، تنبیه و جریمه بوده و آثار و پیآمدهایی را برای ارتکاب شونده ببه دنبال دارد.
هرچه تخلف شونده و قانون و مقررات بزرگتر و مهمتر باشد، شدت مجازات نیز بیشتر خواهد بود. لذا مقدسات در هر ملیت وکشوری دارای جایگاه ویژه و حریم مقدسی است.
از سوی دیگر هرچه مرتکب شونده دارای شخصیت و موقعیت ممتاز و قابل توجهی باشد ، تخلف او نیز از نگاه مردم و جامعه دارای تأثیرات مخرب تر و بیشتری بوده و نکوهش بالاتری را به دنبال دارد.
خداوند متعال به عنوان ربّ الارباب و خالق آسمانها و زمین وموجودات و... چه جایگاه و رتبه ای دارد!؟
اوامر و دستورات و مقررات مملکت او جقدر مهم و معتبر و دارای جایگاه ویژه است!؟
تخلف او چقدر بزرگ و جسارت آمیز است!؟
متخلف او چقدر پست و حقیر و رذل میتواند باشد!؟
با توجه به اشرف مخلوقات بودن انسان، متخلف او چقدر مورد شماتت و سرزنش دیگران باید باشد!؟
حال این خدای مهربان اگر بخواهد بنده و فرد خاطی را مجازات کند؟! آیا چیزی برای او باقی میماند؟؟ خیر ! خوار، پست، حقیر و نابود می شود. چه ظاهری و چه باطنی!
گناه انسان را به نابودی می کشاند! نه اینکه خداوند انتقام بگیرد! خیر! بلکه خاصیت گناه سوزانندگی و خوار گرداندن است، به اذن و اراده و حکم الهی! همچون برق که خشک کننده فرد دست زننده بدون عایق است.
خدایا ما را به نافرمانی و گناهانمان خوار نفرما و پرده ستاریتت را بر ما بپوشان و از گناهانمان در گذرکه ؛ وإن خذلتنى فمن ذا الّذی ینصرنى (مناجات شعبانیه)
وَ لا تَضْرِبْنِی بِسِیَاطِ نَقِمَتِکَ و مرا به شلاق های عذاب نکوبان
گناه را ذنب می گویند، زیرا دنباله دارد . دنباله آن گریبان انسان را می گیرد. تبدیل به شلاق ها و گرزهایی شده ، به اراده الهی بر فرد مجرم فرود می آیند . و این عذاب است که از آسمان و زمین بر بنده آلوده و گنهکار می بارد.
برخی را میبیند و درک میکند و برخی را اصلا متوجه نیست که عذاب است. مثل از دست دادن لذت مناجات و انس با پروردگار که شاید از بدترین عذاب های الهی است .
نیز در دعای شریف "ابوحمزه" عرض میشود که؛ إلهی لا تؤدّبنی بعقوبتک...
از سویی خداوند همه صفاتی را که تک تک بندگان دارند یکجا داراست. لذا غیور است و اگر مشاهده نماید که فطرت و شرافت انسانی انسان که امانت او در نزد بندگان است لکه دار می گردد و دارنده آن جسورانه به حتاکی و تخلف مبادرت نموده ، قصد جنگ با خداوند را دارد نه تنها او را نمیآمرزد بلکه پرده پوشی وستاریت را کنار می نهد و او را رسوا می نماید که علاوه بر آسمانیان ، زمینیان نیز شاهد رسوایی اش باشند.
"الهى، قد سترت علىّ ذنوبا فی الدّنیا، و انا احوج إلى سترها علىّ منک فی الاخرى" ( مناجات شعبانیه)
وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِکَ و مرا از عوامل غضبت حفظ و حراست فرما
عوامل سخط الهی را در فراز روز نخست عرض کردیم.
یقینا دوری از عوامل سخط الهی و توجه به فرامین حضرت باری رمز نجات و رستگاری و آرامش خواهد بود.
- آنجا که خداوند خواسته باشم و آنجا که نمیپسندد وخوش ندارد نباشم.
- او را و فرامینش را بشناسم .
- سعی در عمل به دستورات و ترک نواهیاش نمایم.
- رابطه ام را با حضرتش ، با انبیائش، با اولیاء و ائمه اطهار حفظ نمایم.
- احسان و نیکی نمایم.
- انفاق و دستگیری از دیگران نمایم.
- حدود او را برپا و امر او را بر خواست خود ارجح بدانم.
و...که مهمترین آنها ترک کنم آنچه نمیپسندد و ملزم شوم به آنچه میپسندد.
بِمَنِّکَ وَ أَیَادِیکَ به منت و نعماتت
باید بر من منت بگذارد و نعمت هایش را در نظرم بنمایاند.
بسیاری هستند که نعمت دارند و نمیبینند و همیشه نیمه خالی لیوانشان را نگاه میکنند. لذا غافل شده و به بیراهه رفته ، سراغ غیر او را میگیرند و در برابر غیر او که همه محتاج اویند کرنش کرده و تواضع می نمایند.
این منت ستودنی و شیرین است.
یَا مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ ای انتهای آرزوی آرزومندان.
هرچه را که دنبال کنم انتها دارد جز تو که انتهای همه چیز و آغاز بی انتهایی!
انتها یعنی بن بست و بن بست یعنی سرخوردگی و سرخوردگی یعنی گریزان شدن از خود و دیگران و این آغاز نابودی است.
و میتواند آغاز حیات هم باشد! چه اینکه برگشت و توبه به منتها رغبت آرزومندان باشد<
وصل شدن به بی نهایت و سرخوشی باشد.
بی انتها، یعنی رهایی از خود و سر بلندی!
سربلندی تا آنجا که انتها ندارد!
سربلندی یعنی رشد تا آنجا که توقف ندارد!
رشد یعنی بالندگی و سرزندگی و شادابی بدون غم و افسردگی و هر آنچه انسان به آن راغب است .
پروردگارا!
ما را
به دریا، نه!
به آسمان، نه!
ما را به وجود بی انتهای خودت که منتهای رغبت دوستان واولیائت بوده و هست متصل بفرما!!!
الهى، هب لی کمال الانقطاع إلیک، و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتّى تخرق ابصار القلوب حجب النّور، فتصل إلى معدن العظمة.«مناجات شعبانیه»