تلاوت سوره مبارکه بلد . به سبک استاد محمد صدیق منشاوی در مقبره ابن بابویه قم . جلسه قرآن و تلاوت استاد خدامحمدی در تاریخ 20 آذر 1402 توسط دوقلوهای قرآنی محمدجوادمینایی وفا - محمدعلی مینایی وفا
https://www.aparat.com/v/YFx3v
تلاوت تقلیدی ترتیل
به سبک ادیس الهاشمی
دوقلوهای تخبه قرآنی
https://www.aparat.com/v/8HSOV
محمدجواد مینایی وفا
محمدعلی مینایی وفا
تلاوت سوره مبارکه بقره
به سبک استاد مصطفی اسماعیل
در مزار شریف ابن بابویه قمی
https://www.aparat.com/v/NkV9O
دوقلوهای نخبه قرآنی؛
محمدجواد مینایی وفا
محمدعلی مینایی وفا
اسماءالحسنی
نَسئلکَ یا مَن هُو اللهُ اّلذی لا اِلهَ اِلّا هُوَ الرَّحمنُ الرَّحیم
المَلِکُ القُدُّوسُ السَّلامُ المُؤمِنُ المُهیمِنُ العَزیزُ الجَبّار
المُتَکَبِّرُ الخالِقُ البارِئُ المُصَوِّرُ الغَفّارُ القَهّارُ الوَهّابُ الرَّزّاقُ الفَتّاحُ العَلیم
القابِضُ البَاسِطُ الخافِضُ الرَّافِعُ المُعِزُّ المُذِلُّ السَّمیعُ البَصیرُ الحَکَمُ العَدل
الَلطیفُ الخَبیر الحَلیمُ العَظیم. الغَفورُ الشَّکورُ العَلیُ الکَبیر الحَفیظُ المُقیت
الحَسیبُ الجَلیلُ الکَریمُ الرَّقیبُ المُجیبُ الواسِعُ الحَکیم الوَدودُ المَجیدُ الباعِثُ الشَّهید
الحَقُّ الوَکیل القَویُ المَتین الوَلیُ الحَمید المُحصِی المُبدئُ المُعیدُ المُحیِی المُمیتُ الحَیُّ القَیُّوم الواجِدُ الماجِدُ الواحِدُ الصَّمَدُ القادِرُ المُقتَدِرُ المُقَدِّمُ المُؤَخِّرُ الاوَّل الآخِر
الظاهِرُ الباطِنُ الوالِیُ المُتَعالِی البِرُّ التَّوّابُ المُنتَقِمُ العَفُوُّ الرَّئوُف مالِکِ المُلک ذُوالجَلال والاِکرام
المُقسِطُ الجامِعُ الغَنی مُغنی المانِعُ الضَّار النَّافِعُ النُّور الهادی البَدیعُ البَاقِی
الوَارِثُ الرَّشیدُ الصَّبور الَّذی لَیس کَمِثلِه شَئٌ وَ هُوَالسَّمِیعُ البَصیر
اللّهُمَّ صَلّی أَفضَلَ صلاة عَلی اَسعَد مَخلوُقاتِک سَیِّدنا مُحَمَّدٍ وَ عَلی آلِه وَ صَحبِهِ وَ سَلَّم عَدَدَ مَعلوُماتِکَ وَ مِدادَ کَلِماتِکَ کُلَّما ذَکَرَکَ الذَّاکِروُن وَ غَفَلَ عَن ذِکرِهِ الغَافِلوُن
دریافت کلیپ تصویری تواشیح اسماء الحسنی
اسماءالحسنی به عربی، فارسی، انگلیسی
الله خدا The Name Of God الرحمن بخشاینده The Beneficent الرحیم مهربان The Mercifull الملک پادشاه The King القدوس مقدس The Holy السلام پاک و سلامتی بخش عالم The Source Of Peace المؤمن اطمینان دهنده The Guardian Of Faith المهیمن نگهدارنده The Protector العزیز باشکوه The Mighty الجبار توانگر The Compeller المتکبر بسیار بزرگ The Majestic الخالق آفریننده The Creator البارئ درست The Evolver المصور نگارگر، صورتگر The Fashioner الغفار همیشه بخشاینده The Forgiver القهار فروکاهنده The Subduer الوهاب نیک بخشاینده The Bestover الرزاق همیشه روزی دهنده The Provider الفتاح گشاینده (پیروزکننده) The Opner العلیم داناترین The All Knowning القابض می‌راننده، بیرون کشنده جان‌ها The Constrictor الباسط گستراننده، فراخ کننده روزی The Expender الخافض پست کننده، خوار کننده The Abaser الرافع (به سوی خود) بالا برنده The Exalter المعز عزیزکننده The Honourer المذل خوارکننده The Dishonourer السمیع شنواترین The All Hearing البصیر بیناترین The All Seeing الحکم دادگر The Judge العدل بینهایت عادل The Just اللطیف آن‌که بر بندگانش لطف دارد The Subtle One الخبیر آگاه‌ترین The Aware الحلیم بسیار بردبار The Forbearing One العظیم بی‌انتها The Great One الغفور بسیار بخشاینده The All-Forgiving الشکور بسیار سپاسگزار (پاداش دهنده بزرگ است عمل کوچک را) The Appreciative العالی بلند مرتبه The Most High الکبیر بزرگ‌ترین The Most Great المغیث نگاه دارنده، یاور The Maintainer الحفیظ نگهدارنده The Preserver المجیب پاسخگو The Responsive الرقیب نگهبان، بیننده و آماده The Watchfull الکریم بسیار بخشنده The Generous One الجلیل بسیار گرانقدر The Sublime One الحسیب شمارنده The Reckoner الباعث برانگیزنده مردگان The Resurrector المجید بسیار لایق ستایش (در ذات و صفات خود عظیم و نسبت به بندگان بسیار با خیر و احسان است) The Most Glorious One الودود دوست The Loving الحکیم فرزانه، بسیار خردمند The Wise الواسع گسترده، وسیع The Far-Reaching المتین سخت (و نیز پاینده) The Firm One القوی پرزور The Most Strong الوکیل عهده دار همه امور بندگان و موجودات The Trustee الحق راست، درست The Truth الشهید بیننده The Witness المعید بازگرداننده، دوباره زنده کننده The Restorer المبدئ نخستین آفریننده The Originator المحصی شمارنده The Reckoner الحمید ستوده The Praiseworthy الواجد یابنده The Finder القیوم قائم به ذات (همه-آفریننده‌ای که کسی او را نیافرید)، پاینده The Self-subsisting الحی زنده The Alive الممیت می‌راننده، نابود کننده The Creator Of Death المحیی زندگی بخش، هستی بخش The Giver Of Life القادر توانا The Able الصمد بی‌نیاز The Eternal الاحد یگانه (خدایی جز او نیست) The One الواحد یکتا سرپرستی که همه ولایتها از اوست The Unique الماجد بزرگوار The Noble الأخر واپسین، آخر فناکننده موجود The Last الاول نخستین، اول پدیدارکننده وجود The First المؤخر فراپس دارنده، پس گذارنده چیزها و نهنده آنها بجای آنها The Delayer المقدم فراپیش کشنده The Expediter المقتدر تعیین کننده (قضا و قدر)، فراتر The Powerful البر نیکوترین The Source Of All Goodness المتعالی خود ستوده The Most Exalted الولی دوست، یار و نگهبان The Governor الباطن پنهان، همه دربرگیرنده The Hiddeen الظاهر آشکار(پدیدار، هویدا)، همیشه پیروز The Manifest مالک الملک فرمانروای جهان The Eternal Owner Of Sovereignty الرؤوف بسیار دلسوز و مهربان The Compassionate العفو درگذرنده(آمرزنده)، ناپدیدکننده گناهان The Pardoner المنتقم انتقام گیر The Avenger التواب همیشه توبه پذیر The Acceptor Of Repentance المغنی بی‌نیاز کننده، بسنده The Enricher الغنی توانگر The Self-Sufficient الجامع گردآورنده The Gatherer المقسط عادل The Equitable ذو الجلال والاکرام دارای شکوه و بخشش The Lord Of Majesty and Bounty الهادی رهنما The Guide النور روشنی The Light النافع سودمند The Beneficial الضار آزار دهنده (این صفت تنها در احادیث یافت می‌شود) The Distresser المانع بازدارنده The Preventer الصبور شکیبا The Patient الرشید راهنما، آموزگار و دانای بی‌خطا The Guide To The Right Path الوارث مالک نهایی تمام مخلوقات The Supreme Inheritor الباقی ماندگار و واگردان نشدنی (تغییر ناپذیر) The Everlasting البدیع سنجش ناپذیر، آفریننده The Incomparable</body> </html>
واژه های دنیا ، حکومت ، لذت ، عشق ، ثروت و برخی دیگر از کلمات و عبارات در جاهای گوناگون ، متفاوت و در ظاهر متضاد ، وصف و مطرح شده اند . نکات تاریخی ، اسامی اشخاص و اماکن ، استخوان بندی شرح وقایعی را می سازد که با بازنگری شان با باورهای شگفت انگیز خو می گیریم.
تمامی فارغ التحصیلان رشته تاریخ اهل بیت و تاریخ تمدن اسلامی نیز می توانند در آزمون دکتری این رشته شرکت نمایند
در کنکور دکتری که مطابق جدول زمانبندی منتشر شده توسط سازمان سنجش آموزش کشور در اسفندماه برگزار می شود، برای گروه علوم انسانی، 63 رشته تعریف شده است که یکی از این رشته ها رشته ی تاریخ اسلام است. سه رشته برای تاریخ – تاریخ اسلام در دفترچه راهنمای ثبت نام آزمون دکتری که توسط سازمان سنجش آموزش کشور منتشر می شود ، تعریف شده است که عبارتند از : تاریخ (گرایش تاریخ اسلام) ، تاریخ تشیع اثنی عشری و فرقه های تشیع. تمامی فارغ التحصیلان رشته های تاریخ (تمامی گرایش ها)، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، تاریخ تشیع، ایران شناسی، تاریخ ملل و تمدن اسلامی، تاریخ تمدن اسلامی ، تاریخ معاصر جهان اسلام ، تاریخ اهل بیت (ع) ، مجموعه تاریخ و فلسفه علم ، الهیات و معارف اسلامی و سطح سه حوزه می توانند در آزمون رشته تاریخ – تاریخ اسلام شرکت نمایند. در این مقاله به معرفی منابع دکتری تاریخ – تاریخ اسلام می پردازیم.
عناوین دروس امتحانی دکتری رشته تاریخ اسلام در دفترچه راهنمای آزمون دکتری به شرح زیر درج شده است:
یکی از رشته های گروه آزمایشی انسانی رشته تاریخ اسلام می باشد، که هدف از ایجاد این رشته در وهله اول تربیت نیروهایی متخصص و کارآمد جهت درک درست وضعیت اسلام از زمان های گذشته تا به امروز می باشد، تا این افراد راهکارهایی را برای تقویت اسلام در جهان ارائه دهند، همچنین با استفاده از همگرایی اسلامی در حوزه پژوهشی و علمی تاریخ اسلام، به فعالیت بپردازند. همانطور که می دانید داوطلبانی مجاز به شرکت در ثبت نام آزمون دکتری رشته تاریخ اسلام هستند که کارشناسی ارشد (تحصیلات تکمیلی) خود را به پایان رسانده باشند. آگاهی از منابع آزمون دکتری، به موفقیت داوطلبان در این آزمون حساس، بسیار کمک خواهد کرد، به همین منظور تیم تخصصی ایران مشاوره تصمیم گرفته است برای موفقیت شما داوطلبان عزیز مطلبی را تحت عنوان منابع آزمون دکتری تاریخ اسلام ارائه نماید.
به دلیل ادغام آزمون دکتری سراسری و آزاد علاوه براینکه این آزمون به صورت همزمان برگزار می شود، منابع آن ها نیز مشترک می باشد.
انتخاب مهمترین منابع دکتری تاریخ اسلام، اولین قدم جهت کسب آمادگی و موفقیت در این امتحان است.
مطابق دفترچه آزمون دکتری ۱۴۰۲ که از سوی سازمان سنجش آموزش کشور منتشر شده است، فارغ‌التحصیلان یا دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته‌های تاریخ (تمامی گرایش‌ها)، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، تاریخ تشیع، ایران‌شناسی (تمام گرایش ها)، تاریخ ملل و تمدن اسلامی، تاریخ تمدن اسلامی، تاریخ معاصر جهان اسلام، تاریخ اهل بیت (ع)، تاریخ علم و فلسفه علم (تمام گرایش ها)، الهیات و معارف اسلامی و سطح سه حوزه مجاز به شرکت در آزمون دکتری رشته تاریخ اسلام هستند.
مواد امتحانی کنکور دکتری تاریخ اسلام
| تاریخ ابن خلدون | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران |
ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد (نویسنده) زکار، سهیل (مصحح) شحاده، خلیل (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | العبر و دیوان المبتدا و الخبرفی ایام العرب و البربر مقدمه ابن خلدون دیوان المبتداء و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشان الاکبر |
| ناشر | دار الفکر |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| چاپ | 2 |
| موضوع | اسلام - تاریخ - متون قدیمی تا قرن 14 تاریخ جهان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | DS 35/63 /الف2ع2 1360 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تاریخ ابن خلدون المسمی دیوان المبتدأ و الخبر فی أیام العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، معروف به «تاریخ ابن خلدون» یا «العبر»، اثر عبدالرحمن بن خلدون (732-808ق)، کتاب تاریخ عمومی از آغاز آفرینش تا زمان مؤلف است که به زبان عربی نوشته شده است.
در بعضی نسخ، نام کتاب، «تاریخ ابن خلدون المسمی العبر و دیوان المبتدأ...» ذکر شده است.
ابن خلدون در آغاز کتاب درباره وجه تسمیه آن می‌نویسد: چون این کتاب شامل اخبار عرب و عجم و بَربَر، خواه شهرنشینان و خواه بادیه‌نشینان آنان و پرتوافکنی پیرامون دولت‌های بزرگ معاصر آنان است، آن را بدین نام نامیدم[۱].
این اثر از همان زمان تألیف مورد توجه و ستایش صاحب‌نظران قرار گرفته است؛ اما شهرت و اعتبار علمی ابن خلدون مرهون مقدمه و کتاب اول اوست که مجموعاً «مقدمه» نامیده می‌شود. ابن عمار (یکی از شاگردان ابن خلدون) می‌گوید: مقدمه او (ابن خلدون) شامل همه علوم است. از بیان حقایق آن، زبان فصیحان روزگار ناتوان است و هرگز تاب و توان ادای حق آن را ندارند. به جانم سوگند، این کتاب از آن دسته کتاب‌هایی است که نامشان بیانگر محتوای وسیع و ارزنده آنها نیست، مانند کتاب «الأغانی» که برخلاف اسمش، همه چیز در آن هست و مانند «تاریخ بغداد» خطیب که در واقع، تنها تاریخ بغداد نیست، بلکه تاریخ عالم است، یا همچون کتاب «حلیة الأولیاء» تألیف ابونعیم، که گرچه مؤلفش آن را به این نام نامیده، اما مباحث مهم فراوانی در آن هست[۲].
همچنین دوستدار و معاصر ابن خلدون، یعنی مقریزی (م 845ق) تاریخ ابن خلدون را مورد ستایش قرار داده و درباره مقدمه آن می‌گوید: نظیر آن نوشته نشده است و به‌ندرت کسی می‌تواند چنین اثری پدید آورد[۳].
تحقیق و تصحیح کتاب، توسط خلیل شحاده و سهیل زکار صورت گرفته است.
کتاب با مقدمه کوتاهی از خلیل شحاده آغاز و مطالب در هشت جلد (یک جلد مقدمه و هفت جلد مباحث کتاب)، تنظیم شده است. مباحث کتاب ابن خلدون شامل یک مقدمه و سه کتاب است.
در مقدمه مصحح، توضیحات مختصری پیرامون کتاب و مؤلف آن، ارائه گردیده است.[۴].
مقدمه کتاب، درباره فضیلت دانش تاریخ، بررسی روش‌های تاریخ‌نگاری، اشاره به اشتباه‌ها و خطاهای مورخان است.
کتاب اول، درباره اجتماع و تمدن و معرفی عوارض ذاتی (خواص و قوانین) آن است؛ مانند: کشورداری، پادشاهی، کسب، معاش، هنرها، دانش‌ها، بیان موجبات و علل هریک.
در کل می‌توان چنین گفت که شهرت و اعتبار علمی ابن خلدون، مرهون مقدمه و کتاب اول او است. به‌خاطر نظریه‌های ابتکاری او در مقدمه، در زمینه تاریخ‌نگاری و فتح باب تحلیل عقلی در تاریخ، بنیان‌گذار تاریخ علمی و در پرتو نوآوری‌هایی که در زمینه جامعه‌شناسی و تحولات اجتماعی در کتاب اول دارد، نخستین جامعه‌شناس شناخته شده است.
کتاب دوم، در اخبار عرب، قبیله‌ها و دولت‌های آن از آغاز آفرینش تا روزگار مؤلف است که در آن اشاره شده است به برخی از ملت‌ها و دولت‌های آنان از آغاز آفرینش تا روزگار مؤلف و نیز در آن اشاره شده است به برخی از ملت‌ها و دولت‌های مشهور که با ایشان همزمان بوده‌اند؛ مانند: نبطیان، سریانیان، ایرانیان، بنی‌اسرائیل، قبطیان، یونانیان، رومیان، ترکان، فرنگان. کتاب سوم، در اخبار بربر و موالی ایشان چون زناته و بیان آغاز حال و طوایف ایشان و کشورها و دولت‌هایی که به‌ویژه در دیار مغرب تشکیل داده‌اند[۵].
مهمترین و باارزش‌ترین مباحث کتاب، قسم‌هایی است که متعلق به تاریخ بلاد مغرب است؛ زیرا اطلاعاتی که در این قسمت کتاب آمده، جنبه ابتکاری دارد و ابن خلدون آنها را از کتب دیگر نقل نکرده، بلکه خود آنها را گرد آورده است؛ یعنی مطالب مزبور، عبارت از اطلاعات و تجربیاتی است که وی در ضمن رفت‌وآمد با قبایل و اقامت در شهرهای گوناگون مغرب به دست آورده، یا شرح وقایعی است که خود در آنها دخالت داشته است و به همین سبب دو مجلد از کتاب، مأخذ اساسی تاریخ بلاد مذکور از آغاز فتح اسلام تا قرون اخیر بشمار می‌رود و مورخان و خاورشناسانی که در تاریخ مغرب به تحقیق پرداخته‌اند، می‌گویند: بدون کتاب «العبر» هرگز اطلاع صحیحی از تاریخ بلاد مغرب و ملت‌ها و طوایف آن در خلال اعصار مزبور به دست نمی‌آید. ازاین‌رو می‌بینیم این قسمت از تاریخ ابن خلدون به بیشتر زبان‌های اروپایی به‌طور کامل ترجمه شده است؛ چنان‌که این قسمت تاریخ وی به زبان فرانسه ترجمه شده است. ولی قسمتی از کتاب که مربوط به تاریخ مشرق است، مقتبس از تألیفات دیگران است و از لحاظ مطالب با کتب معروف تاریخ این نواحی که دیگران تألیف کرده‌اند، چندان اختلافی ندارد[۶].
مؤید این معنا این است که نویسنده، قسمت‌های قابل توجهی از تاریخ عرب را از تاریخ طبری تلخیص کرده است؛ چنان‌که خود در پایان جنگ جمل می‌گوید: «این بود واقعه جمل، آن‌سان که ما از کتاب ابوجعفر طبری خلاصه کردیم» و در پایان فصل خلافت اسلامی (شامل حوادثی حدود سی سال؛ یعنی از آغاز خلافت ابوبکر تا برقراری پیمان صلح میان امام حسن(ع) و معاویه) که می‌گوید: «سخن ما، در خلافت اسلامی و حوادثی که در آن اتفاق افتاده بود، چون ردّه و فتوحات و جنگ‌ها، تا به اتفاق و اتحاد انجامید، به پایان آمد و ما آن را از کتاب محمد بن جریر طبری خلاصه کرده‌ایم...»[۷].
انتقادات به ابن خلدون
از جمله انتقادهایی که بر ابن خلدون وارد کرده‌اند، این است که وی معیارهای تاریخ‌نگاری را که در مقدمه مطرح کرده، خود در مباحث تاریخی رعایت نکرده و نتوانسته از بی‌دقتی‌های مورخان دیگر که به‌خاطر آن به آنها تاخته، مصون بماند و ازاین‌رو عملاً طرح او در این‌باره، در حد اصول نظری در مقدمه باقی مانده است؛ یعنی در واقع، تاریخ او امتیازی بر دیگر تواریخ ندارد[۸].
به انتقادهای وارد بر کتاب، سه گونه پاسخ داده شده است:
فهرست مطالب هر جلد، در انتهای همان جلد آمده و جلد هشتم، به فهرست اعلام مذکور در کل مجموعه، اختصاص یافته است.
در پاورقی‌ها، علاوه بر ذکر اختلاف نسخ، به تصحیح برخی اغلاط و توضیح بعضی از کلمات و عبارات متن، پرداخته شده است.
الأخبار الطوال،
ابو حنیفه احمد بن داود الدینورى
اخبار الطوال، از نخستین آثارى است که در تاریخ عمومى اسلام و ایران نگاشته شده است. مؤلف تحت عناوین و سرفصلهاى تاریخى به تبیین حوادث پرداخته، و بدون ذکر سلسله اسناد در نقل حوادث، سعى در بدست دادن متنى یکدست و برگزیده از اخبار تاریخى کرده است.
دینورى از نقل حوادث بگونه تقطیع شده پرهیز کرده و چون به موضوعى تاریخى مىپردازد، آن را دنبال کرده و به پایان مى رساند بدین ترتیب اثر او بر پایه شیوه موضوعى نگارش یافت، نه بر اساس سالشمار.
دینورى از منابع خویش یاد نکرده و تنها در مواردى از برخى از راویان مانند هیثم بن عدى سخن گفته است.
اخبار الطوال با شرح زندگى فرزندان آدم (ع) آغاز و با مرگ معتصم (سال 227) پایان مى یابد.
تاریخ الیعقوبى
مهمترین کتاب یعقوبى، کتاب تاریخ اوست که نام مشخصى جز تاریخ الیعقوبى براى آن یاد نشده است. تاریخ یعقوبى، یک دوره تاریخ عمومى است که از هبوط آدم آغاز شده، پس از آن به ظهور اسلام رسیده و حوادث را تا سال 259 ادامه داده است.
با توجه به تاریخ نگارش این اثر، باید دانست که تاریخ یعقوبى، یکی از قدیمىترین تاریخ عمومى است که در تمدن اسلامى نگاشته شده و به دست ما رسیده است.
شیوه نگارش این کتاب، شیوهاى تاریخى است نه حدیثى. بدین معنا که یعقوبى مانند برخى از مورخان محدث، حوادث تاریخى را به صورت حدیث با ذکر سلسله سند نیاورده، بلکه به عنوان یک مورخ، پس از استفاده از مآخذ مختلف، کتاب خود را تألیف کرده است. کار او از این حیث شبیه کتاب اخبار الطوال دینورى ومروج الذهب مسعودى است نه مانند تاریخ طبرى.
تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ طبری)
تاریخ الامم و الملوک مشهور به تاریخ طبرى، مهمترین تاریخنامه روایى و سالشمار اسلامى است.
تاریخ طبرى دو بخش عمده دارد: بخش پیش از اسلام و بخش پس از اسلام..
طبرى در بخش اول به مباحث خلقت، پیامبران، امتهاى پیشین، تاریخ و پادشاهان ایران و روم پرداخته است، ترتیب ذکر حوادث در این بخش بر حسب ترتیب انبیاء و جایگاه تاریخى حوادث است. طبرى در این قسمت درباره تاریخ ایران اخبارى آورده است که در هیچ متن معتبر عربى دیگر دیده نمى شود.
بخش دوم تاریخ طبرى که حوادث دوره اسلامى است، از سال اول هجرت به شیوه سالشمارانه آغاز و به وقایع سال 302 ختم شده است. روشى که طبرى در تدوین تاریخ بر مىگزیند، روش محدثین است
مروج الذهب و معادن الجوهر
مسعودى ابتدا کتابى با عنوان «اخبار الزمان و من اباده الحدثان» در 30 جلد نگاشت، سپس آن را مختصر کرد و «الکتاب الاوسط» نامید، اختصارى از این کتاب را نیز برگزید و «مروج الذهب» نامید. او بهترین و عالیترین مطالب دیگر کتابهایش را برگزید و در این کتاب آورد. از این رو کتاب را مروج الذهب (مرغزار طلا) نامید.
مروج الذهب داراى دو بخش است. در بخش نخست تاریخ خلقت و انبیاء و ملل مختلف تا قبل از بعثت پیامبر (ص) بررسى شده است. بخش دوم کتاب با بعثت پیامبر آغاز و با ذکر حوادث تا سال 336 پایان مىیابد.
مروج الذهب تاریخی است عمومى که علاوه بر تاریخ مسلمانان، به تاریخ جهان و احوال دیگر ملل نیز پرداخته است. روش مسعودى در تاریخنگارى، شیوه موضوعى است، هر چند او بین روش موضوعى و سالشمار جمع کرده و هنگام پرداختن به یک موضوع ترتیب زمانى را رعایت کرده است
صوت مرور فشرده دروس سطوح عالی حوزه علمیه قم
برگزار شده در خرداد 1401
حوزه علمیه امام کاظم علیه السلام
تحت اشراف آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظلّه
بخش دروس آزاد سطوح عالی و خارج
